Bedankt iedereen!
Ben ondertussen terug aan 't werk.
Tja, veel steun krijgen we (eerlijk gezegd) niet. Er zijn enkele vriendinnen die hun best doen en daar ben ik ze dankbaar voor. Maar van familie (ouders vooral) moeten we het niet hebben. En dan doet pijn.
Maar goed, 'what doesn't kill you, makes you stronger' zeggen ze hé.
Al bij al gaat het goed met ons. Hopelijk blijft het zo gaan.
Tot gauw
x
Even mijn hartje komen luchten...
Moderators:Welcome, flupke, Moderators
Hoi Beagle, Ik ben blij nog iets van je te horen. Jammer dat je op niet veel steun van je familie kan rekenen. Het heeft allemaal zijn tijd nodig om te helen en dan kan je die steun best gebruiken. Ik hoop dat jullie veel aan elkaar hebben en dat jullie er op die manier mettertijd toch stilletjes aan uitraken en dat jullie ook dit jammer genoeg een plaatsje in jullie leven kunnen geven.
Ik had ook de indruk, na mijn miskraam, dat iedereen er wat snel over ging. In het begin is iedereen heel meelevend en proberen ze je te steunen. Maar na een drie àvier weken blijft van die steun meestal niet veel over. Iedereen leeft terug zijn eigen leventje en staat niet meer stil bij hetgeen een ander aan het meemaken is. Een ander deel weet zich dan weer geen houding te geven en weet niet hoe ze je kunnen steunen. Ze weten niet dat ze eigenlijk niets hoeven te zeggen. Dat ze al helpen door er gewoon te zijn en naar je te luisteren als je je hartje eens wil luchten.
Bij mij persoonlijk heeft de steun op het forum mij heel erg geholpen. Die steun bleef ook langer standhouden dan de steun van vrienden. Ook nu nog lees ik de berichten af en toe eens na van toen het misliep.
Ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat jullie er met de nodige steun overheen geraken en jullie uiteindelijk aan een volgende hoofdstuk in jullie leven kunnen beginnen. Hoewel je dit hoofdstuk nooit kunt afsluiten.
Ik wens jullie nog heel veel sterkte
groetjes cindy
Ik had ook de indruk, na mijn miskraam, dat iedereen er wat snel over ging. In het begin is iedereen heel meelevend en proberen ze je te steunen. Maar na een drie àvier weken blijft van die steun meestal niet veel over. Iedereen leeft terug zijn eigen leventje en staat niet meer stil bij hetgeen een ander aan het meemaken is. Een ander deel weet zich dan weer geen houding te geven en weet niet hoe ze je kunnen steunen. Ze weten niet dat ze eigenlijk niets hoeven te zeggen. Dat ze al helpen door er gewoon te zijn en naar je te luisteren als je je hartje eens wil luchten.
Bij mij persoonlijk heeft de steun op het forum mij heel erg geholpen. Die steun bleef ook langer standhouden dan de steun van vrienden. Ook nu nog lees ik de berichten af en toe eens na van toen het misliep.
Ik hoop echt uit de grond van mijn hart dat jullie er met de nodige steun overheen geraken en jullie uiteindelijk aan een volgende hoofdstuk in jullie leven kunnen beginnen. Hoewel je dit hoofdstuk nooit kunt afsluiten.
Ik wens jullie nog heel veel sterkte
groetjes cindy
Lieve Cindy
Bedankt voor je woorden!
Ik ben ervan overtuigd dat alles zal beteren, maar nu even niet.
Samen met mijn man, vinden we steun bij elkaar en dat is heel veel waard.
Zoals je zegt, de steun op dit forum doet ook veel. Maar soms ben ik bang om er te lang over door te zagen en dat mensen mij beu zouden worden.
De tijd heelt alle wonden, wordt gezegd...
xxx
Bedankt voor je woorden!
Ik ben ervan overtuigd dat alles zal beteren, maar nu even niet.
Samen met mijn man, vinden we steun bij elkaar en dat is heel veel waard.
Zoals je zegt, de steun op dit forum doet ook veel. Maar soms ben ik bang om er te lang over door te zagen en dat mensen mij beu zouden worden.
De tijd heelt alle wonden, wordt gezegd...
xxx
"A spoonful of sugar helps the medicin go down, in the most delightful way" by Mary Poppins
zagen doe je zeker en vast niet!!! zet dat idee maar uit je hoofdjeZoals je zegt, de steun op dit forum doet ook veel. Maar soms ben ik bang om er te lang over door te zagen en dat mensen mij beu zouden worden.
Ik vind het heel normaal dat je erover wil praten
je moet toch ergens met je gevoelens naartoe...
Ik heb zelf nooit een miskraam gehad, maar mijn zus wel
en ik weet hoe ze daarvan in de put gezeten heeft.
Dat verdriet slijt wel wat, maar vergeten doe je zoiets niet
en dan moet je toch iemand hebben waarop je kan terugvallen
om die moeilijke momenten aan te kunnen....
Hopelijk vind je hier steun voor 10!
mijn steun heb je hoor
Ik ben heel blij voor je dat je heel veel steun hebt aan je man. Dat is momenteel het belangrijkste. Dat je er met elkaar over kan praten en dat je je verdriet met elkaar kunt delen.beagle schreef:Lieve Cindy
Bedankt voor je woorden!
Ik ben ervan overtuigd dat alles zal beteren, maar nu even niet.
Samen met mijn man, vinden we steun bij elkaar en dat is heel veel waard.
Zoals je zegt, de steun op dit forum doet ook veel. Maar soms ben ik bang om er te lang over door te zagen en dat mensen mij beu zouden worden.
De tijd heelt alle wonden, wordt gezegd...
xxx
Je mag hier ook gerust je hart komen luchten hoor !!! Daar hoef je helemaal niet bang voor te zijn. En al zeker niet om er te lang over door te 'zagen', want dat doe je helemaal niet. Het kan eens deugd doen om het van je af te schrijven, zonder dat je erover hoeft te praten. Al schrijf je hier lange bladzijden vol
Dat maakt ons helemaal niet uit. Je krijgt van ons alle steun die je nodig hebt en ik denk dat ik hier voor een groot deel van de meerderheid spreek De tijd heelt inderdaad alle wonden (soms maar een klein beetje). Zolang je jullie verdriet niet opkropt zal het wel allemaal goed komen
Stillekesaan en alles rustig op zijn tijd.Veel sterkte meiske !!!!
Je moet zeker niet denken dat je hier aan het zagen bent!!! Dit forum is een goede uitlaatklep, hier krijg je steun en bemoedigende woorden en kan je je verhaal kwijt.
Ik vind het heel normaal dat je er nog niet bovenop bent! Je bent tenslotte een kindje verloren, ook al was het nog niet geboren. Het blijft een verlies dat pijn doet. Spijtig dat je niet genoeg steun krijgt van je familie, maar gelukkig krijg je veel steun van je man. Je moet hier tenslotte samen uitkomen hé.
Veel sterkte meid en kom hier maar regelmatig je hart luchten, je zal echt niet zeuren hoor!
Ik vind het heel normaal dat je er nog niet bovenop bent! Je bent tenslotte een kindje verloren, ook al was het nog niet geboren. Het blijft een verlies dat pijn doet. Spijtig dat je niet genoeg steun krijgt van je familie, maar gelukkig krijg je veel steun van je man. Je moet hier tenslotte samen uitkomen hé.
Veel sterkte meid en kom hier maar regelmatig je hart luchten, je zal echt niet zeuren hoor!
Als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan!
Nu wil ik jullie even iets vragen. Er zullen enkele mensen waarschijnlijk heel raar opkijken, maar goed...
Is het normaal dat ik stilaan terug meer aan zwanger worden begin te denken? Ik ben bang dat het veel te vroeg is en dat ik mezelf een ongeluk aandoe. Iedereen zegt maar 'je hebt nog tijd' en 'je bent nog jong' en zoveel meer.
We hadden altijd gehoopt op een groot gezin met een viertal kinderen, maar nu denk ik dat ik die droom moet laten varen. Eer het 'sociaal aanvaardbaar' wordt om terug zwanger te worden, zijn we een half jaar verder. Misschien duurt het wat langer voordat het lukt, tel er dus nog eens een half jaar bij. Ik zal dan 27 zijn. Ik weet het, er zijn mama's die ouder als dit zijn, maar begrijpen jullie wat ik wil zeggen?
Och misschien panikeer ik gewoon te snel. Er spookt vanalles door mijn hoofd.
Wat denken jullie ervan?
x
Is het normaal dat ik stilaan terug meer aan zwanger worden begin te denken? Ik ben bang dat het veel te vroeg is en dat ik mezelf een ongeluk aandoe. Iedereen zegt maar 'je hebt nog tijd' en 'je bent nog jong' en zoveel meer.
We hadden altijd gehoopt op een groot gezin met een viertal kinderen, maar nu denk ik dat ik die droom moet laten varen. Eer het 'sociaal aanvaardbaar' wordt om terug zwanger te worden, zijn we een half jaar verder. Misschien duurt het wat langer voordat het lukt, tel er dus nog eens een half jaar bij. Ik zal dan 27 zijn. Ik weet het, er zijn mama's die ouder als dit zijn, maar begrijpen jullie wat ik wil zeggen?
Och misschien panikeer ik gewoon te snel. Er spookt vanalles door mijn hoofd.
Wat denken jullie ervan?
x
"A spoonful of sugar helps the medicin go down, in the most delightful way" by Mary Poppins
beagle, ik zou het eens aan de dokter vragen of het medisch verantwoord is en wat sociaal aanvaardbaar is dat zou ik aan mijn laars lappen maar je lichaam de kans geven om er klaar voor te zijn is het enige dat nu telt (vind ik) al begrijp ik best dat je drang naar een zwangerschap er is: dat is een gevoel dat je niet kan kiezen hè, het is er gewoonweg: je wil het en je kan dat niet verdringen - en dat hoeft ook niet. 'k Ze niet in waarom je niet terug met kindjes willen bzeig zou mogen zijn? De paniek komt misschien door de verwarde situatie nu. 't Is niet dat je geen kans meer hebt op een groot gezin nu hoor ...
maar je lichaam de kans geven om er klaar voor te zijn is het enige dat nu telt (vind ik) al begrijp ik best dat je drang naar een zwangerschap er is: dat is een gevoel dat je niet kan kiezen hè, het is er gewoonweg: je wil het en je kan dat niet verdringen - en dat hoeft ook niet. 'k Ze niet in waarom je niet terug met kindjes willen bzeig zou mogen zijn? De paniek komt misschien door de verwarde situatie nu. 't Is niet dat je geen kans meer hebt op een groot gezin nu hoor ...
Idd, als de dokter er geen problemen in ziet en jullie staan er alletwee volledig achter om terug zwanger te worden waarom dan niet. Laat de mensen maar praten, je moet doen waar je je zelf het beste bij voelt.
Ik heb een miskraam gehad toen ik 8 weken ver was, nog heel pril maar toch deed het heel veel pijn. Ik wou toen direct terug zwanger worden en dan zeiden ook sommige mensen dat dat veel te vroeg was maar ik heb mijn eigen zin doorgedreven en ik was gelukkig vlug zwanger en zo was dat verdriet van die miskraam ook stukken minder. Ik dacht en denk er nu ook nog regelmatig aan maar als ik dan mijn 2 meisjes hier zie rondlopen mag ik mij heel gelukkig prijzen. Dus als de dokter het goed vindt en jullie ook ga er dan voor meisje !!!!
Ik heb een miskraam gehad toen ik 8 weken ver was, nog heel pril maar toch deed het heel veel pijn. Ik wou toen direct terug zwanger worden en dan zeiden ook sommige mensen dat dat veel te vroeg was maar ik heb mijn eigen zin doorgedreven en ik was gelukkig vlug zwanger en zo was dat verdriet van die miskraam ook stukken minder. Ik dacht en denk er nu ook nog regelmatig aan maar als ik dan mijn 2 meisjes hier zie rondlopen mag ik mij heel gelukkig prijzen. Dus als de dokter het goed vindt en jullie ook ga er dan voor meisje !!!!
De 2 allerliefste meisjes ter wereld:
Hey Beagle,
Eerst en vooral hoef je helemaal geen rekening te houden met wat een ander ervan vindt. Als jullie er klaar voor zijn en medisch heb je groen licht gekregen zou ik niet inzien waarom je zou wachten. Het is bij jullie nu redelijk laat in de zwangerschap misgelopen en daardoor zal je lichaam ook iets langer nodig hebben om te herstellen. Ik hoop echt dat jullie dokter het goed vindt dat jullie terug zwanger proberen te worden.
Je hoeft je helemaal niet schuldig te voelen dat je er nu al over denkt om terug zwanger te worden. Het zal ook deel uitmaken van het verwerkingsproces. Dat moedergevoel kan je inderdaad niet verdringen. Jullie zullen voor jullie zelf wel uitmaken of de tijd hiervoor rijp is en laat de anderen maar denken wat ze willen. Onze steun heb je alleszins
Eerst en vooral hoef je helemaal geen rekening te houden met wat een ander ervan vindt. Als jullie er klaar voor zijn en medisch heb je groen licht gekregen zou ik niet inzien waarom je zou wachten. Het is bij jullie nu redelijk laat in de zwangerschap misgelopen en daardoor zal je lichaam ook iets langer nodig hebben om te herstellen. Ik hoop echt dat jullie dokter het goed vindt dat jullie terug zwanger proberen te worden.
Je hoeft je helemaal niet schuldig te voelen dat je er nu al over denkt om terug zwanger te worden. Het zal ook deel uitmaken van het verwerkingsproces. Dat moedergevoel kan je inderdaad niet verdringen. Jullie zullen voor jullie zelf wel uitmaken of de tijd hiervoor rijp is en laat de anderen maar denken wat ze willen. Onze steun heb je alleszins
Ik zou me ook niet te veel aantrekken van wat sociaal verantwoord is! Zodra jij zelf denkt er klaar voor te zijn (en je lichaam is er ook klaar voor) waarom niet? Je zal dit altijd meedragen maar je mag toch ook al aan een volgend kindje denken.
Veel succes ermee!
Veel succes ermee!
Als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan!
Mensen zullen altijd commentaar hebben, maar het is aan jou om je daar niets van aan te trekken. Als je dokter zegt dat het weer kan en jullie zijn er weer klaar voor....gewoon doen!!
Mama van Yana (11/2/04 om 14.33u) en Milan (6/6/05 om 6.11u).
Gelukkig getrouwd met Filip sinds 21/9/2001.
20/12/07: Laura is geboren!!
Gelukkig getrouwd met Filip sinds 21/9/2001.
20/12/07: Laura is geboren!!
Goedemorgen
Volgens de dokter mag het, ik denk zelfs dat ze ons een beetje 'verwacht' binnen enkele maanden (het is ne lieve
) Ik neem momenteel terug de pil en had mezelf voorgenomen om dit doosje uit te nemen (3 strips dus - tot begin november).
Ik ben blij met jullie reacties!
Hopelijk zal het dan snel lukken...
xxx
Volgens de dokter mag het, ik denk zelfs dat ze ons een beetje 'verwacht' binnen enkele maanden (het is ne lieve
) Ik neem momenteel terug de pil en had mezelf voorgenomen om dit doosje uit te nemen (3 strips dus - tot begin november). Ik ben blij met jullie reacties!
Hopelijk zal het dan snel lukken...
xxx
"A spoonful of sugar helps the medicin go down, in the most delightful way" by Mary Poppins
Niks van aantrekken van die reacties, toen ik mijn miskraam kreeg in april heb ik daarna een maand de pil moeten nemen van de gyn en sedertdien neem ik nu niks meer, het is nu wel stressy 
omdat het niet zo goe lukt, maar de een is de ander natuurlijk niet, mijn lichaam wil ff niet mee, da's al.
Ik hoop voor jullie dat het vlot gaat !
omdat het niet zo goe lukt, maar de een is de ander natuurlijk niet, mijn lichaam wil ff niet mee, da's al.Ik hoop voor jullie dat het vlot gaat !
Alleen vandaag nog kom ik hierover zagen, en dan ga ik het proberen af te sluiten...
De uitgerekende bevallingsdatum was vandaag...en niemand die het nog weet...
Niet dat ik dat verwacht had, maar het is een dag zoals een ander, terwijl het toch constant door mijn hoofd spookt.
Misschien kan ik alles vandaag achter mij laten en écht aan dit nieuwe jaar beginnen, heel misschien...
De uitgerekende bevallingsdatum was vandaag...en niemand die het nog weet...
Niet dat ik dat verwacht had, maar het is een dag zoals een ander, terwijl het toch constant door mijn hoofd spookt.
Misschien kan ik alles vandaag achter mij laten en écht aan dit nieuwe jaar beginnen, heel misschien...
"A spoonful of sugar helps the medicin go down, in the most delightful way" by Mary Poppins
Hey beagle,
2006 was voor jullie een jaar in mineur . de week rondom 10 januari zal elk jaar weer herinneringen oproepen maar we duimen dat, voor jullie, 2007 die allesoverschrijdende vreugde mag brengen die wij, janaurimama's nu mogen ervaren!!!!
Heel veel succes!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
2006 was voor jullie een jaar in mineur . de week rondom 10 januari zal elk jaar weer herinneringen oproepen maar we duimen dat, voor jullie, 2007 die allesoverschrijdende vreugde mag brengen die wij, janaurimama's nu mogen ervaren!!!!
Heel veel succes!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Hey Beagle,
Ik leef met je mee meid... Weet perfect hoe je je voelt...
6 november was hier onze datum, ik was uitgerekend die datum voor ons vierde ukkie. Die dag heb ik de kids naar school gestuurd, hebben ze alledrie op school gegeten en ben gans de thuisgebleven.. Heb hier wat rondgelummeld in huis, het eet en ander gedaan in het huishouden en zo... en dat was het.
Ondertussen is er weeral het een en ander gebeurd. In november was ik zwanger, voor ons vijfde kindje en begin december zijn we naar de gyn geweest en er zat een piepklein vruchtzakje mét vruchtje erin. Het hartje klopte al en alles zag er heel goed uit.
Eind december teruggeweest en wederom kregen we slecht nieuws... het hartje is gestopt aan acht weken, weer is het misgegaan. De gyn stelde voor om het zh binnen te gaan, de woensdag erop 3 januari. Ik heb niet gewild, de vorige keer is het spontaan gekomen en ben ik toch binnengegaan, dacht zo van, het zal ook weer spontaan komen.
Nee dus.. we zijn nu al tien januari en ik voel helemaal niks, ik verlies niks, heb geen pijn, voel geen krampen, niks gebeurd er hier in mijn lichaam. Heel vreemd allemaal.... Ik wacht dus af, volgende donderdag moet ik weer op controle en we zullen zien wat er dan zal volgen.
Ik leef met je mee meid... Weet perfect hoe je je voelt...
6 november was hier onze datum, ik was uitgerekend die datum voor ons vierde ukkie. Die dag heb ik de kids naar school gestuurd, hebben ze alledrie op school gegeten en ben gans de thuisgebleven.. Heb hier wat rondgelummeld in huis, het eet en ander gedaan in het huishouden en zo... en dat was het.
Ondertussen is er weeral het een en ander gebeurd. In november was ik zwanger, voor ons vijfde kindje en begin december zijn we naar de gyn geweest en er zat een piepklein vruchtzakje mét vruchtje erin. Het hartje klopte al en alles zag er heel goed uit.
Eind december teruggeweest en wederom kregen we slecht nieuws... het hartje is gestopt aan acht weken, weer is het misgegaan. De gyn stelde voor om het zh binnen te gaan, de woensdag erop 3 januari. Ik heb niet gewild, de vorige keer is het spontaan gekomen en ben ik toch binnengegaan, dacht zo van, het zal ook weer spontaan komen.
Nee dus.. we zijn nu al tien januari en ik voel helemaal niks, ik verlies niks, heb geen pijn, voel geen krampen, niks gebeurd er hier in mijn lichaam. Heel vreemd allemaal.... Ik wacht dus af, volgende donderdag moet ik weer op controle en we zullen zien wat er dan zal volgen.
