als de roze wolk een grijs randje heeft..
Moderators:Welcome, Annubis, Moderators
Om te beginnen: ik heb geen spijt van Karsten en Mila! Daar is geen twijfel over mogelijk!
Maar.. Soms begint het door te wegen en heeft de befaamde roze wolk een grijs randje (en soms zelfs een serieus donkergrijze rand)..
Op het gebied van borstvoeding heb ik niet echt te klagen, het loopt vlot, ik ben tot nu toe gespaard gebleven van ongemakken als spruw, borstontstekingen, kloven,.. En toch valt het me soms zwaar, ik moet altijd klaar staan voor Karsten, dag en nacht.. Ik verlang eigenlijk naar een dagje rust.. Maar omdat ik niet afkolf, is dit momenteel quasi onmogelijk. Nuja, lang duurt het niet dat ik het beu ben, maar ik kijk naar het moment uit dat hij beter groentepap en fruitpap eet en ik hem eens een paar uurtjes bij de papa kan laten.
Slapen? Het is al lang geleden dat ik nog eens een nacht heb kunnen doorslapen.. Ok, dat hoort erbij, maar het begint door te wegen.. Zeker omdat Karsten de laatste nachten maar slaapt van 22 uur tot 1 uur ongeveer en dan om het uur wakker wordt. En Filip, tja, die slaapt erdoor.. En 's morgens is ofwel Karsten ofwel Mila heel vroeg wakker (ik verdenk hen van een complot ) In de namiddag slaapt hij dan ook drie uurtjes aan een stuk, maar dan kan ik niet gaan rusten, want Mila is er natuurlijk ook nog.. En andere huishoudelijke taken..
Verder voel ik me soms sociaal geïsoleerd, vrienden komen niet veel langs, die hebben zelf een druk leven (ik verwijt hen niets) en ofwel komt er bij hen iets tussen ofwel komt het mij niet zo goed uit.
Karsten heeft tegenwoordig ook last van verlatingsangst en als hij mij ziet, wil hij persé bij mij zijn (ook al zit hij bij Filip), hij blijft net zolang wenen tot ik hem overpak.. En als hij dan eens op zijn eigen speelt (of met Mila of de papa), dan moet ik het huishouden doen, want dat blijft ook liggen tot ik even tijd heb.. (Filip helpt gelukkig al meer, toch 1 troost )
Ziektes, het is hier de ene na de andere die ziek wordt, is het niet Mila, dan is het Karsten wel, en anders is er nog altijd Filip die de ziektekiemen overkrijgt (en dan natuurlijk doen alsof hij halfdood is -> mannen hé). We kunnen beter een 10-beurtenkaart nemen bij de dokter.
En zo zijn er nog 1001 kleine dingen die me soms tegensteken!
Eindconclusie: ik verlang naar een namiddagje voor mezelf. En hier eens goed klagen, deed enorm veel deugd.. Dus als er nog mama's willen klagen... Laat maar komen!
Ohja, en gelukkig weet ik van bij Mila dat het betert.. Eens Karsten wat groter is en hij mij iets minder nodig heeft, valt alles wel in zijn plooi! (Dus een derde kindje, daar wachten we maar even mee )
Maar.. Soms begint het door te wegen en heeft de befaamde roze wolk een grijs randje (en soms zelfs een serieus donkergrijze rand)..
Op het gebied van borstvoeding heb ik niet echt te klagen, het loopt vlot, ik ben tot nu toe gespaard gebleven van ongemakken als spruw, borstontstekingen, kloven,.. En toch valt het me soms zwaar, ik moet altijd klaar staan voor Karsten, dag en nacht.. Ik verlang eigenlijk naar een dagje rust.. Maar omdat ik niet afkolf, is dit momenteel quasi onmogelijk. Nuja, lang duurt het niet dat ik het beu ben, maar ik kijk naar het moment uit dat hij beter groentepap en fruitpap eet en ik hem eens een paar uurtjes bij de papa kan laten.
Slapen? Het is al lang geleden dat ik nog eens een nacht heb kunnen doorslapen.. Ok, dat hoort erbij, maar het begint door te wegen.. Zeker omdat Karsten de laatste nachten maar slaapt van 22 uur tot 1 uur ongeveer en dan om het uur wakker wordt. En Filip, tja, die slaapt erdoor.. En 's morgens is ofwel Karsten ofwel Mila heel vroeg wakker (ik verdenk hen van een complot ) In de namiddag slaapt hij dan ook drie uurtjes aan een stuk, maar dan kan ik niet gaan rusten, want Mila is er natuurlijk ook nog.. En andere huishoudelijke taken..
Verder voel ik me soms sociaal geïsoleerd, vrienden komen niet veel langs, die hebben zelf een druk leven (ik verwijt hen niets) en ofwel komt er bij hen iets tussen ofwel komt het mij niet zo goed uit.
Karsten heeft tegenwoordig ook last van verlatingsangst en als hij mij ziet, wil hij persé bij mij zijn (ook al zit hij bij Filip), hij blijft net zolang wenen tot ik hem overpak.. En als hij dan eens op zijn eigen speelt (of met Mila of de papa), dan moet ik het huishouden doen, want dat blijft ook liggen tot ik even tijd heb.. (Filip helpt gelukkig al meer, toch 1 troost )
Ziektes, het is hier de ene na de andere die ziek wordt, is het niet Mila, dan is het Karsten wel, en anders is er nog altijd Filip die de ziektekiemen overkrijgt (en dan natuurlijk doen alsof hij halfdood is -> mannen hé). We kunnen beter een 10-beurtenkaart nemen bij de dokter.
En zo zijn er nog 1001 kleine dingen die me soms tegensteken!
Eindconclusie: ik verlang naar een namiddagje voor mezelf. En hier eens goed klagen, deed enorm veel deugd.. Dus als er nog mama's willen klagen... Laat maar komen!
Ohja, en gelukkig weet ik van bij Mila dat het betert.. Eens Karsten wat groter is en hij mij iets minder nodig heeft, valt alles wel in zijn plooi! (Dus een derde kindje, daar wachten we maar even mee )
dat je met een derde kindje wilt wachten, daar kan ik alleen maar goed zo Dagmar op roepen.
Kids hebben hun mama eigenlijk bijna 4 jaar nodig uitsluitend voor hunzelf.
dat klinkt veel, en veel zullen zeggen, onzin, maar ondertussen zit je met bergen werk...
Eens je kids ouder zijn, gaat het bijna vanzelf.
de bergen werk blijven, en zullen veel grooter worden maar...
Kijk als ze s'nachts dorst hebben en ze zijn 7 ewel dan staan ze op drineken een beker water in de badkamer en gaan dan weer lekker voortmaffen!!
jij slaapt daar doorheen.
Dat is maar een stom voorbeeld, uiteraard, maar tel al die stomme voorbeelden eens op, en je ziet het...
je hebt gewoon handen en energie te kort.
Dat is volkomen normaal.
Bovendien is het vakantie en dat helpt ook al voor geen cm!!
iedere vrouw met kinderen kan het soms te veel hebben...
Eens ze wat grooter worden, veranderd dat sterk.
En over dat klagen??
groot gelijk!!
Kids hebben hun mama eigenlijk bijna 4 jaar nodig uitsluitend voor hunzelf.
dat klinkt veel, en veel zullen zeggen, onzin, maar ondertussen zit je met bergen werk...
Eens je kids ouder zijn, gaat het bijna vanzelf.
de bergen werk blijven, en zullen veel grooter worden maar...
Kijk als ze s'nachts dorst hebben en ze zijn 7 ewel dan staan ze op drineken een beker water in de badkamer en gaan dan weer lekker voortmaffen!!
jij slaapt daar doorheen.
Dat is maar een stom voorbeeld, uiteraard, maar tel al die stomme voorbeelden eens op, en je ziet het...
je hebt gewoon handen en energie te kort.
Dat is volkomen normaal.
Bovendien is het vakantie en dat helpt ook al voor geen cm!!
iedere vrouw met kinderen kan het soms te veel hebben...
Eens ze wat grooter worden, veranderd dat sterk.
En over dat klagen??
groot gelijk!!
Heel begrijpelijk.
Mijn meiden zijn binnen het jaar geboren, ik dacht o dat fikse we wel even. Ik vond het ideaal zo dicht op elkaar, ze zouden zo veel aan elkaar hebben. Idd ja dat begint nu dat de oudste 6 wordt en de jongste 5 in december. Zeker de periode dat de jongste hier in Belgie naar de kleuterschool mocht heb ik afgezien. Ben super blij met ze, maar het heeft bloed, zweet en tranen en zeker heel veel energie gekost.
Na verloop van de tijd ga je idd merken, van waar sta ik mag ik ook nog ff uit puffen. Ik heb nu ook zo iets weet waar je aan begint, met zo'n korte periode er tussen. Ieder moet dit natuurlijk voor zich zelf uitmaken.
Maar ik zat in een roes van voordelen, dat ik de nadelen erg hard op mijn dak heb gekregn In die tijd ben ik ook nog uit mijn geboorten plaats getrokken, nou dan zijn er momenten dat je helemaal geen tijd meer krijg op je batterij op te laen, hihi. Je zit in een vreemd land, je moet nog wennen; Contacten zijn er amper, pffffffff.
Dat je dus wilt wachten, ja daar kan ik totaal inkomen.
Mijn meiden zijn binnen het jaar geboren, ik dacht o dat fikse we wel even. Ik vond het ideaal zo dicht op elkaar, ze zouden zo veel aan elkaar hebben. Idd ja dat begint nu dat de oudste 6 wordt en de jongste 5 in december. Zeker de periode dat de jongste hier in Belgie naar de kleuterschool mocht heb ik afgezien. Ben super blij met ze, maar het heeft bloed, zweet en tranen en zeker heel veel energie gekost.
Na verloop van de tijd ga je idd merken, van waar sta ik mag ik ook nog ff uit puffen. Ik heb nu ook zo iets weet waar je aan begint, met zo'n korte periode er tussen. Ieder moet dit natuurlijk voor zich zelf uitmaken.
Maar ik zat in een roes van voordelen, dat ik de nadelen erg hard op mijn dak heb gekregn In die tijd ben ik ook nog uit mijn geboorten plaats getrokken, nou dan zijn er momenten dat je helemaal geen tijd meer krijg op je batterij op te laen, hihi. Je zit in een vreemd land, je moet nog wennen; Contacten zijn er amper, pffffffff.
Dat je dus wilt wachten, ja daar kan ik totaal inkomen.
- Greetje,Laura en William
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:23 feb 2005, 15:12
Goh ja, 't is nie altijd makkelijk hé ! 't Is inderdaad zo: William staat 's nachts alleen op als er iets is, en ik slaap er doorheen ! Hij kan zelf zijn boterhammetje maken en zelf onder de douche gaan (met supervisie af en toe, dat wel)
Laura daarentegen ....niks krijg ik gedaan als zij in huis is ! Ze eist me helemaal op, soms heb ik het gevoel dat ze het laatste restje energie zoals een bloedzuiger uit me kan wegzuigen
En als moeder mag je niks mankeren hé, want dan ben je helemaal de sigaar! Ik heb me maanden aan een stuk doodmoe gevoeld afgelopen jaar. Tuurlijk dacht ik aan het gebrek aan slaap, voltijds werk, en de kinderen én het huishouden en mijn man die bijna 7 op 7 werkt ... maar wat bleek ? Ik had klierkoorts ! Ok, daar moet je dus normaal gezien mee rusten, maar doe dat maar eens met 2 kinderen ! Gelukkig was de gradatie klierkoorts nie al te hoog, en kon ik tenminste nog een beetje vooruit thuis ... maar de lente-schoonmaak is er nog nie van gekomen
Laura daarentegen ....niks krijg ik gedaan als zij in huis is ! Ze eist me helemaal op, soms heb ik het gevoel dat ze het laatste restje energie zoals een bloedzuiger uit me kan wegzuigen
En als moeder mag je niks mankeren hé, want dan ben je helemaal de sigaar! Ik heb me maanden aan een stuk doodmoe gevoeld afgelopen jaar. Tuurlijk dacht ik aan het gebrek aan slaap, voltijds werk, en de kinderen én het huishouden en mijn man die bijna 7 op 7 werkt ... maar wat bleek ? Ik had klierkoorts ! Ok, daar moet je dus normaal gezien mee rusten, maar doe dat maar eens met 2 kinderen ! Gelukkig was de gradatie klierkoorts nie al te hoog, en kon ik tenminste nog een beetje vooruit thuis ... maar de lente-schoonmaak is er nog nie van gekomen
Weet je wat ik het ergste vind in zulke omstandigheden?
dat de mensen je doodleuk vertellen dat je maar een huisvrouw bent, en dat dat toch allemaal moet lukken.
Dat onze kinderen niks tekortkomen, dat wij geen kuisvrouw hebben en
weet ik veel, dat word totaal vergeten..
of nog erger...
je begint te klagen en wat krijg je te horen "wel je wou ze toch, klaag niet en trek je plan ermee".
heb ik ook een paar keer te horen gekregen...
mensen kunnen soms zo vriendelijk en hartelijk zijn!!
dat de mensen je doodleuk vertellen dat je maar een huisvrouw bent, en dat dat toch allemaal moet lukken.
Dat onze kinderen niks tekortkomen, dat wij geen kuisvrouw hebben en
weet ik veel, dat word totaal vergeten..
of nog erger...
je begint te klagen en wat krijg je te horen "wel je wou ze toch, klaag niet en trek je plan ermee".
heb ik ook een paar keer te horen gekregen...
mensen kunnen soms zo vriendelijk en hartelijk zijn!!
- Greetje,Laura en William
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:23 feb 2005, 15:12
Wat mij nu opvalt, bij mijn eigen dus, is dat ik veel bezorgder ben over Karsten dan dat ik was bij Mila.. Bij Mila liep alles vlot, ze sliep door op 2 weken, fruit- en groentepap waren niet echt een probleem,.. En nu Karsten geeft me een heleboel kopzorgen en ik ben nu onzekerder dan bij Mila.. Gek hé, bij de meeste mensen is het andersom..
janewaye schreef:Weet je wat ik het ergste vind in zulke omstandigheden?
dat de mensen je doodleuk vertellen dat je maar een huisvrouw bent, en dat dat toch allemaal moet lukken.
Dat onze kinderen niks tekortkomen, dat wij geen kuisvrouw hebben en
weet ik veel, dat word totaal vergeten..
of nog erger...
je begint te klagen en wat krijg je te horen "wel je wou ze toch, klaag niet en trek je plan ermee".
heb ik ook een paar keer te horen gekregen...
mensen kunnen soms zo vriendelijk en hartelijk zijn!!
Oh maar da's hier ook, hoor. Als ik zeg dat ik huismoeder ben enik soms wel kapot ben, zeggen ze "Ja, daar heb je zelf voor gekozen dus zaag niet"
Ze vergeten dat als we ziek zijn, we niet zomaar aan de dokter kunnen vragen van "schrijf mij is een week thuis" We moeten er tegen vechten en voort gaan. Een werkende mama kan hun kindje nog bij de creche afzetten, zodat ze overdag toch kunnen rusten en recupereren. Maar een huismoeder kan dat zomaar niet. Ik heb geluk gehad dat ik met mijn wit angine Guy had, die net 2 weken congé had. En ons Lani is toen 4 daagjes naar ons moeder gegaan.
Maar daarvoor heb ik maaggriep gehad, griep, ed gekregen en toen heb ik er zwaar moeten tegen vechten.
Ik ben wel blij dat Guy beseft wat voor werk ik verzet. Toen ik een week in Tenerife was, heeft hij zijn eigen boontjes mogen doppen en zijn oogskes zijn opengegaan.
Ik ben ook zwaar van mijn roze wolk gevallen door mijn postnatale depressie en het is ook niet helemaal zoals ik het me had voorgesteld maar dat is het nooit, he?
Toch wil ik ons Lani niet inruilen voor een rustiger kindje. Ze is ongelofelijk actief en vermoeiend. De meeste mensen geloven dit niet maar het is echt zo. Het is de hele dag door "Mama, mama, mama" Ik moet mee naar hier, mee naar daar,... Als ik kuis moet ik vaak alles neerleggen omdat mevrouwtje met mij buiten wilt spelen. Als ik dan vraag om even te wachten, krijg ik hier een krijs concert tot en met
Tja ,hier was er eergisteren ook zo een menigverschil.
De buurvrouw vroeg aan ons wanneer we in verlof gingen.
Mijn man zei ik ben al in verlof,en ik zei ,ik moet nog een weekje en dan ben ik twee weken thuis.
Mijn man direct daarop,ge werkt maar twee dagen en voor de rest zit je hele dagen thuis.
Het kwam er zo op een toon uit van,ge doet hier toch van hele dagen niks.
Mijn buurvrouw die zelf ook drie kinderen heeft antwoorde hem daarop.
Ze zei,je mag dat niet onderschatten hoor,gaan werken en je gezin tevreden houden,en ook nog zorgen dat alles er deftig bij ligt.
Mijn man wist eventjes niets meer te zeggen.
Maar goed ,ik weet dus mijn plaats hé,en heb het hem al enkele keren door gestoken.
De buurvrouw vroeg aan ons wanneer we in verlof gingen.
Mijn man zei ik ben al in verlof,en ik zei ,ik moet nog een weekje en dan ben ik twee weken thuis.
Mijn man direct daarop,ge werkt maar twee dagen en voor de rest zit je hele dagen thuis.
Het kwam er zo op een toon uit van,ge doet hier toch van hele dagen niks.
Mijn buurvrouw die zelf ook drie kinderen heeft antwoorde hem daarop.
Ze zei,je mag dat niet onderschatten hoor,gaan werken en je gezin tevreden houden,en ook nog zorgen dat alles er deftig bij ligt.
Mijn man wist eventjes niets meer te zeggen.
Maar goed ,ik weet dus mijn plaats hé,en heb het hem al enkele keren door gestoken.
Hallokes mag ik me aansluiten bij dit clubje...
Tijdens mijn zwangerschap leek het zo heerlijk, de ideale timing, na mijn zwangerschapsverlof nog 3mnd ouderschapsverlof en dat tijdens de zomer, fantastisch.
Tot het nu eigenlijk zover is. Ik zit hier, kan niet buiten, en dan bedoel ik ook niet zomaar wat in de tuin zitten want als ze slaapt blijf ik graag binnen bij haar en als ze wakker is heeft ze me regelmatig nodig voor haar tutje.
Nu is ze voor een namiddag bij de grootouders zodat de mama eens naar de winkel kan! Och ja ik kan met haar ook wel naar de winkel, maar dat gesleur met maxicosi en dan het weer dat niet altijd ideaal is...
En dan die stilte hier. Ik heb een hond en een baby. Maar geen van beide praat.
Ik heb een chronisch gebrek aan sociale contacten.
Gelukkig is er de pc nog!
Zou me niet kunnen voorstellen wat ik zou doen zonder dit forum. Denk dat ik dan pas echt gek zou worden.
En nog een geluk dat ik nog een deftige nachtrust heb. Want dat is pas echt belangrijk!
In het begin, toen Eva eens een middagje weg was bij de grootouders liep ik hier rusteloos rond als een kat die haar jong kwijt is. Nu niet meer hoor...
Ik ben dolgraag mama en zou dat prinsesje voor geen geld vd wereld nog kunnen missen, maar je bent nog altijd vrouw, een persoon, een identiteit, met eigen noden.
Tijdens mijn zwangerschap leek het zo heerlijk, de ideale timing, na mijn zwangerschapsverlof nog 3mnd ouderschapsverlof en dat tijdens de zomer, fantastisch.
Tot het nu eigenlijk zover is. Ik zit hier, kan niet buiten, en dan bedoel ik ook niet zomaar wat in de tuin zitten want als ze slaapt blijf ik graag binnen bij haar en als ze wakker is heeft ze me regelmatig nodig voor haar tutje.
Nu is ze voor een namiddag bij de grootouders zodat de mama eens naar de winkel kan! Och ja ik kan met haar ook wel naar de winkel, maar dat gesleur met maxicosi en dan het weer dat niet altijd ideaal is...
En dan die stilte hier. Ik heb een hond en een baby. Maar geen van beide praat.
Ik heb een chronisch gebrek aan sociale contacten.
Gelukkig is er de pc nog!
Zou me niet kunnen voorstellen wat ik zou doen zonder dit forum. Denk dat ik dan pas echt gek zou worden.
En nog een geluk dat ik nog een deftige nachtrust heb. Want dat is pas echt belangrijk!
In het begin, toen Eva eens een middagje weg was bij de grootouders liep ik hier rusteloos rond als een kat die haar jong kwijt is. Nu niet meer hoor...
Ik ben dolgraag mama en zou dat prinsesje voor geen geld vd wereld nog kunnen missen, maar je bent nog altijd vrouw, een persoon, een identiteit, met eigen noden.
Ellentje, het is maar een idéé hoor, maar waarom chat jij niet met de andere mama's??
Via privéé mail en dergelijke zouden jullie toch een hotmail adres en chat adres kunnen aanmaken?
Kijk dat zou je nu eens uit je isolement halen!
Dan praat je even live met een andere mama, en als je dat graag hebt ook webcam.
het is totaal en volledig anders dan gewoon forumen...
Dan kan je gewoon effe alles eruit gooien, enkel tegen de persoon die
je vertrouwt en zo.
Vraag het eens aan de andere mama' s uit de Zottegemse club hier.
Via privéé mail en dergelijke zouden jullie toch een hotmail adres en chat adres kunnen aanmaken?
Kijk dat zou je nu eens uit je isolement halen!
Dan praat je even live met een andere mama, en als je dat graag hebt ook webcam.
het is totaal en volledig anders dan gewoon forumen...
Dan kan je gewoon effe alles eruit gooien, enkel tegen de persoon die
je vertrouwt en zo.
Vraag het eens aan de andere mama' s uit de Zottegemse club hier.
Awel, ik merk dat ik dat ook enorm mis.. Sociale contacten.. Daarmee dat ik hier zo graag kom.. Karsten slaapt gelukkig al beter in vergelijking met toen.. Nu zou ik graag nog één of andere bezigheid vinden, tijd voor mezelf.. Maar ik weet dus nog altijd niet wat..Ellentje schreef:...
En dan die stilte hier. Ik heb een hond en een baby. Maar geen van beide praat.
Ik heb een chronisch gebrek aan sociale contacten.
Gelukkig is er de pc nog!
Zou me niet kunnen voorstellen wat ik zou doen zonder dit forum. Denk dat ik dan pas echt gek zou worden.
...
- jong moederke
- Pas blauw
- Berichten:0
- Lid geworden op:27 jul 2005, 14:54
Idd, de papa laten meehelpen.
En ik weet niet, maar waarom vraag je geen 4/5 aan of zelfs deeltijds?
Natuurlijk moet dit gaan voor je baas en voor jullie.
Maar het valt te overwegen. Ik ben bij Yana fulltime blijven werken, nu voor Milan 4/5 en dat valt goed mee.
Zoveel scheelt het niet op het einde van de maand.
En ik weet niet, maar waarom vraag je geen 4/5 aan of zelfs deeltijds?
Natuurlijk moet dit gaan voor je baas en voor jullie.
Maar het valt te overwegen. Ik ben bij Yana fulltime blijven werken, nu voor Milan 4/5 en dat valt goed mee.
Zoveel scheelt het niet op het einde van de maand.
Denk dat full time bezig zijn met iets sowieso vermoeiend is....Alleen al psychologisch
Je moet al wat verslaafd zijn om dat lang vol te houden en het vergemakelijkt er niet op met ouder worden...
Ik ondervind dit regelmatig zo met werken in de bouw en zelf een huis renoveren en er zelf nog in leven en dit al 6 jaar aan 1 stuk.
Voor "de fun" ging ik dan nog naar avond en weekend cursussen in "het begin" en pikte ik al eens een beurs mee over de bouw
Dit 7op 7 maar ik moest pauses inlassen of wik werd ziek door vermoeidheid/stress ...
Je vak leren moest dan maar op een iets lager pitje en de baas die niet verstond dat i kzaterdag middag niet meer wou komen werd duidelijk gemaakt dat ik zaterdag voormiddag ook niet meer kwam
Overdag eens je ogen kunnen toedoen al was het maar voor een kwart uurtje was lang een droom van me en nog regelmatig zou ik dat eens willen
Binnenkort moet ik geopereerd worden, ben benieuwt wat dat geeft voor mij maar ook voor mn vrouw, de kleine, de honden en het huishouden en gaan werken
Over spreken en afspraken maken helpt al wat maar soms moet je er gewoon door Daar krijg je haar van op je borst
Onkruid vergaat niet zeggen ze
Je moet al wat verslaafd zijn om dat lang vol te houden en het vergemakelijkt er niet op met ouder worden...
Ik ondervind dit regelmatig zo met werken in de bouw en zelf een huis renoveren en er zelf nog in leven en dit al 6 jaar aan 1 stuk.
Voor "de fun" ging ik dan nog naar avond en weekend cursussen in "het begin" en pikte ik al eens een beurs mee over de bouw
Dit 7op 7 maar ik moest pauses inlassen of wik werd ziek door vermoeidheid/stress ...
Je vak leren moest dan maar op een iets lager pitje en de baas die niet verstond dat i kzaterdag middag niet meer wou komen werd duidelijk gemaakt dat ik zaterdag voormiddag ook niet meer kwam
Overdag eens je ogen kunnen toedoen al was het maar voor een kwart uurtje was lang een droom van me en nog regelmatig zou ik dat eens willen
Binnenkort moet ik geopereerd worden, ben benieuwt wat dat geeft voor mij maar ook voor mn vrouw, de kleine, de honden en het huishouden en gaan werken
Over spreken en afspraken maken helpt al wat maar soms moet je er gewoon door Daar krijg je haar van op je borst
Onkruid vergaat niet zeggen ze