Babyforum.be

Ik ben nu 6 maand geleden mijn tweeling verloren,ik ben er nog dagelijks mee bezig!
Hun laatste echo staat op mijn schouw,dat is het enigste wat ik heb van hun.

Ik heb nu een gezond kindje Yaro,waar ik heel blij en fier mee ben!!
Maar toch heb ik het heel moeilijk,met het gemis van deze 2 kindjes.
En spijtig genoeg begrijpt niemand mij,want er wordt niet meer over gesproken.Het is presies verleden tijd,voor de mensen hebben deze 2 kindjes nooit bestaan.
Maar in mijn hart en hoofd,blijven ze verder leven.
1 ding staat vast,Yaro moet later weten dat hij een kindje van een drieling is!!

Wen

hey wen

dat moet je zeker doen, tegen yaro zeggen dat hij niet alleen is en dat hij nog broertjes en/of zusjes heeft, maar dat ze er niet meer zijn en dat ze hier boven in de hemel over jullie gezinnetje waken.

ze zeggen ook dat kinderen van tweelingen en meerlingen als die, niet samen zijn met hun broers en/of zussen ze een leegte voelen hoe ik het juist moet verwoorden die leegte weet ik niet.

maar in ieder geval de tweeling heeft geleefd spijtig genoeg heeft het niet lang mogen zijn, 1 kindje verliezen doet al veel pijn maar er dan in eensklaps twee verliezen is dubbele pijn ik wens je daarbij veel sterkte met de verwerking ervan en van mij mag je hier zoveel komen babbelen over je tweeling als je zelf wil.

ik luister, want er zijn mensen die het verlies zo beter kunnen verwerken.

grtz greet

greet en yoran schreef:... en van mij mag je hier zoveel komen babbelen over je tweeling als je zelf wil.

Van mij ook.. Had je hen al een naam gegeven?

Nee,en dat wil ik zo houden!
Voor mij is het mijn tweeling.
Als ik over hen praat zeg ik altijd de tweeling!!

ik vind het lief dat jij je tweeling niet vergeet...tenslotte hebben ze ook geleefd in jou.

Ze hebben deel uitgemaakt van jou leven in je buik en zijn daar gegroeid tot kleine wezentjes. Zoiets vergeet je toch niet zomaar?

Ik begrijp je heel goed dat je tweeling nog steeds dagelijks in je hoofd een deel uitmaakt...

en inderdaad lucht je hartje maar zoveel je zelf wilt en kan!

wij luisteren en als we niets mogen zeggen dan zwijgen we gewoon en luisteren we enkel.

Ik vind je heel sterk en ben blij dat je je niet afsluit van de wereld.

ik vind het normaal dat jij jullie tweeling niet vergeet hoor!!!!

dat is natuurlijk heel pijnlijk en heel verdrietig maar weet dat er mensen zijn die voor jou een luisterend oor willen zijn en af en toe een troostend woordje geven,

we zijn hier voor elkaar te helpen en te troosten waar het nodig,

veel sterkte

groetjes

Ik heb het toch zo moeilijk,ik heb om 12u geweend ik moest afscheid nemen van het jaar waar ik mijn tweeling in ben verloren.waarom blijft het toch zo'n pijn doen????
Ik mis ze zo hard ook al heb ik ze nooit gekend!!

tja weet je ik mis jaar 2005 ook. Ik was zwanger en hab toen een kindje gekregen en ergens doet het mij ook pijn gewoon het idee dat Sete dit jaar al 1 jaar word. DAt klinkt dan eigenlijk nog stommer he!

Maar ik kan me niet inbeelden hoe het voelt maar denk wel dat het volkomen normaal is. Je hebt 2 spruitjes bij je hart gedragen, zoveel samen gedeeld en het nieuwe jaar zegt ons niet dat we zoiets moeten vergeten...zeker niet. Een traan mag je zeker laten rusten op je wangen gewoon omdat je je kindjes tja graag mag!

Je hebt bloed gedeeld maar ook Yaro heeft met hen gedeeld. Je hebt hen een nestje gegeven waarin ze rustig konden groeien maar helaas is het niet mogen zijn. Dat doet zeker veel pijn...het is een verdriet dat je in je hart draagt maar gewoon puur omdat je nog steeds van hen houd

Awel jong moederke dit vind ik nu heel mooi gezegd van jou!!thx

Kimpie ik heb je toegevoegd

dank je

is heel graag gedaan en ik hoop dat deze woorden je even moed inbrengen!
Volhouden en sterk zijn is niet altijd even gemakkelijk en vooral als mensen constant of veel zeggen van je hebt Yaro toch nog!

Maar in ieder geval heb je via msn ook gesproken en Yaro is een schatje en ben er zeker van dat je tweeling ook schatjes zijn.

Verdriet verslijt niet zo snel he...maar je komt er wel!

Ik wil je in ieder geval sterkte toewensen. Je beht drie kindjes, yaro en de tweeling, draag ze mee in je hart en gedachte zo gaan ze nooit vergeten worden, ze zijn de engeltjes op yaro z'n schoudertjes zodat ze hem altij zullen beschermen! Praat erover wanneer je het wil, sterkte!


groetjes

Ze zijn altijd bij jou...en ook bij Yaro...zoals jenniferv zegt: zijn beschermengeltjes.

Ik begrijp jullie volkomen. Het doet zo'n pijn dat mensen (zelfs uit je direkte omgeving) dit verlies vergeten zijn.
Bij ons is ons zoontje Jorg reeds 5 jaar overleden. Hij was 1 maand oud toen hij in mijn armen is mogen sterven. En elke dag denk ik nog aan hem.
Mijn kindjes Jens en Jutta zullen zeker weten dat ze nog een broertje hebben. Jens weet het ondertussen al (hij is 4) maar begrijpt natuurlijk nog niets over de dood. Dat komt wel. Bij ons is het zeker ook geen verzwegen onderwerp. Integendeel, door veel over Jorg te praten heb ik het gevoel dat ik zijn ziel levend hou. Ik heb hem een plaatsje gegeven en dat maakt het verlies wel wat draaglijker. Maar inderdaad, het feit dat de mensen er niet meer over praten, doet enorm veel pijn.
Veel sterkte allemaal en weet dat jullie engeltjes over jullie waken.

Liefs,
Muppet

gek...mijn moeder heeft een zusje verloren op een leeftijd dat dat kindje 9 maand was. Nu Sete die leeftijd heeft beseft ze weer al te goed deze herinnering...

Vind de gedachte ook wel eng maar het moet ergens wel pijn doen tja dat je beschermengeltje niet herdacht word op een of andere manier.

Veel sterkte en hopelijk zijn jullie beschermengeltjes grote engeltjes en beschermen ze jullie andere kindjes door dik en dun